در سمپوزیوم و گفتگوهای بعد از برگزاری نمایشگاه “معماری پس از هوش مصنوعی”، جنی سابین، مدیر “استودیو جنی سابین” و استاد دانشگاه کرنل، چنین اظهار داشت که هوش مصنوعی اساساً انسانی است. به این ترتیب، کاملاً قادر به بازتولید و تقویت ویژگی‌های نگران‌کننده‌تری مانند زن‌ستیزی و نژادپرستی است. بنا به تاکید او، در حالی که هوش مصنوعی تبدیل نوشتار به تصویر امکانات جدیدی را برای یافتن فرم‌های پیچیده و بدیع  باز می‌نماید، حوزه‌های دیگری از هوش مصنوعی وجود دارد که می تواند منافعی گسترده‌تر برای معماری را در خود داشته باشد. به عنوان مثال، ایجاد دگرگونی‌های اساسی در فرایند طراحی و آموزش آن. او ضمن ارائۀ یکی از پروژه‌های خود به این موضوع اشاره نمود که چگونه معماری می‌تواند با همکاری هوش مصنوعی همدلانه و پاسخگوی همه نیازهای انسان باشد. امکان تجزیه و تحلیل اشتباهات در زمان ساخت و ساز، و تثبیت پایداری در شهرها از دیگر موارد مورد اشارۀ او بوده است. برنامۀ پیشنهادی او که “آدا” نام داشت، از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای پردازش «داده‌های احساسی» – لبخند، اخم و غیره – به رنگ و نور استفاده می‌کند. فکر کردن به معماری که به شما لبخند می زند بسیار سرگرم کننده است، اما در عین حال کمی ناراحت کننده است که به همان معماری فکر کنید که حال و هوای نامطلوب شما را نیز برای هر کسی که در آن نزدیکی است به نمایش می‌گذارد